De grote burcht van Tiryns: De ruïnes van Tiryns op 21 km afstand van Nafplio behoren zonder meer tot de meer indrukwekkende burchten uit de Mykeense periode. De burcht is vooral van belang, omdat hij als enige van de drie grote Myceense burchten goed bewaard is gebleven. In z’n huidige vorm ontstaan in de 13e eeuw voor Christus is Tiryns mogelijk continu bewoond gebleven. De stad stuurde een (klein) contingent soldaten naar Plataia om tegen de Perzen te vechten (in 479 na Chr.) is door Argos verwoest in 468 en tot fort omgebouwd in het Hellenisme, en zelfs is er nog door de Byzantijnen een kerkje opgericht. Het nu nog bestaande complex, met Cyclopische muren met een totale lengte van  meer dan 700 meter, is oorspronkelijk puur een paleisburcht, met de eigenlijke stad op de vlakte. Tot de meer opmerkelijke elementen in de versterking van Tiryns behoren de kazematten, terwijl de troonzaal via een door zuilen omgeven hof wordt bereikt. Ook bijzonder is de toegang middels een soort “oprit”, die zo is aangelegd dat men de toegang (via de oostpoort) nadert met zijn rechterzijde (waar je dus geen schild hebt‼) blootgesteld aan projectielen geworpen vanaf de muur. Voor een reconstructie en een foto in de huidige toestand zie linksonder. De door Homeros en Pindaros bewonderde muren hebben een dikte van 5-11 meter, terwijl de grootste stenen rond de 14.000 kilo wegen..

Meerdere uitvalspoorten hebben het mogelijk gemaakt (net als in Mycene) om het aanvallers flink moeilijk te maken. Wie naar bínnen wil via een uitvalspoort, moet gebukt gaan, terwijl de geringe breedte het onmogelijk maakte met mee dan één man tegelijk naar binnen te gaan. Opnieuw net als in Mycene, heeft ook Tiryns ondergrondse (verborgen) cisternes gehad, waardoor de bezetting in geval van een belegering altijd voldoende drinken had.

Toelichting plattegrond: 1) de “oprit”, 2) de hoofdingang, 3) ingang tot de acropolis, 4) voorhof, 5) kazematten, 6) monumentale toegangspoort (propylaeën), 7) de grote hof, 8) zuidelijke gallerij, 9) kleiner propylon, 10) binnenhof met colonnade en altaar, 11) megaron, 12) bad, 13) koninginnenvertrek, 14) achterhof (met ateliers?), 15-16-17-18) zuid-west trap, 20) twee ondergrondse gangen naar cisternen, 21) niches (wachtkamers?), 22) poorten tot de lagere acropolis

Het eigenlijke paleisgedeelte is vergelijkbaar met dat van Mycene, maar in slechtere staat, omdat de gehele hof nu is bedekt met grind. Ook hier vinden we een megaron (11), de troonzaal, toegankelijk via een grote peristyle hof en een kleinere vestibule (zie reconstructie). Via de deur links vanuit de vestibule kwam men bij een badkamer en andere vertrekken. De eigenlijke troonzaal mat 11.80 m. x 9.80 m., met een enorme open vuurplaats, omringd door vier zuilen. De troon bevond zich ook hier rechts, en de vloer was bedekt met beschilderd pleisterwerk (octopussen, dolfijnen en een netmotief), dat een tapijt imiteert. Vele fresco’s sierden de muren van de troonzaal en andere vertrekken, die echter in sterk beschadigde toestand verkeren. Enkele van de bekendste staan hier (aanklikbaar voor een vergroting).

Bij de opgravingen is onder meer een verzameling terracotta godinnenbeeldjes gevonden uit de 12e eeuw voor Chr. (nu in museum Nafplio).Van groot belang zijn ook de vele kunstwerken die bij de opgravingen tevoorschijn zijn gekomen, als de beroemde zegelring van Tiryns, waar een godin (?) wordt benaderd door een 4-tal half-menselijke wezens die offers aanbieden.

Vooral na de Myceense tijd groeit Tiryns uit tot een centrum voor de Hera-verering, en al in de 8e eeuw voor Chr. wordt op de restanten van het Myceense paleis een tempel voor Hera gebouwd. Later worden allerlei votief-gaven  voor Hera begraven in een offerkuil (bothros), waaronder grote rituele kleimaskers en terracotta schilden met daarop geschilderde mythologische voorstellingen., Zoals die op de foto rechtsonder waar waarschijnlijk Achilles in gevecht is met de Amazone-koningin Penthesileia, een verhaal uit de z.g. Aithiopis, een epos uit de 7e eeuw voor Chr.

Verspreid rondom de eigenlijke burcht liggen meerdere (kleinere) koepelgraven van het tholos type, met een dromos (een soort inrit) en een puntige koepel. Zo uitgebreid als het beroemde graf van Atreus in Mykene, met zuilen voor de ingang en een aparte grafkamer zijn ze hier niet.